Η σύγχρονη Ελλάδα από τα μάτια ενός ισπανού: ελληνική πατρίδα και ελληνικό κράτος (ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

Lee la publicación en español

Μόλις θα κλείσω τον έβδομο μήνα μου στην Ελλάδα. Κατά την διάρκεια αυτών των μηνών είχα επαφή με τον ελληνικό πολιστισμό, κάτι που δεν μπορούσα να κάνω στην Ισπανία, επειδή το να ζείς στο εξωτερικό βοηθάει στον δύσκολο δρόμο της ανακαλύψης μιας καινούργιας κουλτούρας και γλώσσας. Η σύγχρονη Ελλάδα είναι επίσης μια σύνθετη χώρα, η οποία μπερδεύει πολλούς ξένους που προσπαθούμε να την καταλάβουμε καλύτερα. Αυτό το ορθόδοξο έθνος στα Βαλκάνια, με χιλιάδες χιλόμετρα ακτών, ψηλά βουνά και αμέτρητοι αρχαιολογικοί χώροι έχει περισσότερες αντιφάσεις από κατοίκους.

Η Ελλάδα, λοιπόν, είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από αυτή που επισκέφτονται οι τουρίστες. Δυστυχώς αυτή η αγαπημένη χώρα είναι θέμα συζήτησης στις διαφορετικές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, ειδικά λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης που παθαίνουν οι εργατικές τάξεις της. Η σπατάλη, το παράτυπο χρέος, η ανεργία και οι διπλωματικές σχέσεις με τους γείτονες, οι οποίες θα μπορούσαν να βελτιωθούν, είναι μερικά από τα προβλήματα της Ελλάδος. Αυτά τα ζητήματα, μερικά από τα οποία ξεκίνησαν με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007 είναι οι αιτίες των διαμάχεων της κοινωνίας. Καινούργιες οργανώσεις, ως το ναζί κόμμα Χρυσή Αυγή, το οποίο πουλάει την ιδέα να αποκαθιστήσουν την δόξα του παρελθόν πέρασαν από την περιθωριοποίηση μέχρι να υποστηριστούν από ένα σημαντικό κομμάτι ψηφοφορών. 

Εντούτοις, ο πατριοτισμός των ελλήνων, το οποίο μπροστά στα μάτια των ισπανών είναι κάτι παλιό που μας θυμάται την Ευρώπη του ολοκληρωτισμού, δεν αναγεννήθηκε λόγω της κρίσης. Ο έλληνας πολίτης λατρεύει την χώρα του, αλλά όχι τόσο την πολιτεία του. Το Ελληνικό Κράτος είναι ένας παλαιωμένος μηχανισμός γραφειοκρατίας. Η Ελλάδα όπως το κράτος του, δεν λειτουργεί: ο διοικητικό σώμα της δεν δουλεύεί και οι πολίτες της μπερδεύουν τον ηγετή Κολοκοτρώνη με την κλίση ενός ρήματος. Όμως, συκώνονται υπερήφανα ανακινώντας την σημαία την Εθνική Ημέρα, θυμώντας τους ήρωες της πατρίδος και τραγουδώντας ένα ύμνο σε μια γλώσσα που κακομεταχειρίζονται.

Ο σημερινός έλληνας πολίτης θυμάται τους ισπανούς τον κόσμο του picarescα, ένας όρος που μας παρουσιάζει η ισπανική λογοτεχνία του 16η αιώνα: το να δείχνουμε μια ψεύδη προσωπική πλευρά, να ανησυχούμε για το τι λένε οι άλλοι για εμάς... Με ένα φτωχό λεξιλόγιο, ο έλληνας χτυπάει την γλώσσα του, η οποία έχει την μεγαλύτερη γραπτή ιστορία μιας ζωντανής γλώσσας. Με αυτόν τον τρόπο, κολακεύουν μια μικρή πατρίδα, η οποία σήμερα δεν παίζει κανένα ρόλο διεθνώς . Όμως, δεν έχουν την ίδια ενέργεια να απέχουν από την καράβαση των νόμων ή να συνεχίζουν με τις υποχρεώσεις τους. Λέγεται συνήθως ότι υπάρχει μια αναρχική φύση μέσα στον έλληνα πολίτη: vive et alteros permitte vivere, δηλαδή, κάνε ό,τι θέλεις χωρίς να επηρεάζει τον γείτονα, και αν δεν γίνεται, κρύψε το. Πράγματι,η αρχή αυτού του προβλήματος είναι η αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας: έγιναν οι βάρβαροι που έκριναν τόσο οι αρχαίοι έλληνες. Σήμερα, ο έλληνας είναι το άπειρον του Αναξιμάνδρου, η πηγή όλων των προβλήματων του έθνους. Επιστρέφοντας στην προσωκρατική κοσμοθεωρία, η ισορροπία και η συνοχή είναι στα χέρια του απέιρου.

Στις ημέρες μας, λοιπόν, υπάρχουν πολλοί λαοί που θα μπορούσαν να πάρουν από τους έλληνες την γνωστή φράση ‘πας μην έλλην βάρβαρος‘, επειδή σήμερα οι έλληνες έχουν γίνει αυτοί οι ξένοι που μισούσαν οι αρχαίοι. Ο λαός που προσπαθεί να ζει με τις δόξες του παρελθόν δεν έχει μέλλον.

Στην Κέρκυρα, 23 Απριλίου 2017